Wat een stinkzooi!

Helemaal vergeten te vermelden dat Michel oliebollen heeft gemaakt, althans zeer goede poging tot op 1 januari bij Madisa campsite. Hier hebben ze ook zoiets, maar heet het vetkoek. In het Afrikaans zijn de woorden soms gekijk aan wat het ook echt is.

We nemen hartelijk afscheid van de lieve dame die het guesthouse runt. We voelden ons zeer welkom. Ze heeft een behoorlijk heftig leven achter de rug, onder andere man en een zoon overleden, maar ze blijft positief. Ze waarschuwt dat we zeer voorzichtig moeten rijden op de route die volgt. De Chinezen zijn de weg aan het asfalteren, maar de borden zijn er niet allemaal op aangepast en ga je bijvoorbeeld plotseling de bocht om. Onderweg staan er allemaal standjes met toeristische prullaria en iedereen probeert je aan te houden. Tom wil graag nog een kadootje kopen, we rijden een stukje terug naar een 1-benige dame en ze dingen daardoor niet af, schattig maar dom. Even verderop staan er 3 kindertjes met een leeg flesje in hun hand te roepen om water. T en T vinden dat we ze een grote waterfles moeten geven, want het  is best zielig. Ook geven ze hun appel weg. Een van de kinderen vraagt ook om money, maar ik zeg dat ik alleen maar een bankpas heb. Toch een beetje voldaan rijden we weg, best fijn als je iemand kunt helpen. Echter….

later blijkt dat verderop iedereen om water vraagt om je zo waarschijnlijk in het toeristische prullariatentje te lokken. Slim bedacht, op je gevoel inspelen. Wat een sukkels zijn wij zeggen we in eerste instantie, maar we vonden wel dat de kindertjes er arm uit zagen, dus voelen we ons ietsje minder sukkelig. 

De weg wordt telkens omgeleid naar de rechterkant, maar het rijdt toch lekker door. We komen uit op een T-kruising en gaan naar rechts. De Atlantische Oceaan is in beeld, joehoe! We pompen de banden op bij het strand en waaien eventjes uit. Dan gaan we weer verder over asfalt. Na zo’n half uur rijden komen we bij de poort van een natuurreservaat aan en betalen de permit. 3 kilometer verder worden we ontvangen met een verschrikkelijke geur en een hoop lawaai; we zijn aangekomen bij de zeeleeuwen kolonie, duizenden! Wat een takkeherrie ( dat wisten we nog van Walvisbay) en de geur is bijna niet te harden, jakkes. Maar we zetten door en gaan over de boardwalk lopen. Links en rechts zie je ze liggen. Hele grote, heeeeeeeel veel kleintjes, middelmatige types en een aantal doden (inclusief de kleintjes). Allemaal even fotogeniek. Relaxed liggen zonnen, bekvechten met elkaar, kleintjes huppen naar de zee of mama. En maar lawaai blijven maken. Inmiddels is er een zeeleeuw in de boardwalk geslopen, en nu? We blijven voorlopig even op afstand totdat ie onder het bankje gaat liggen, dan gaan we er langs. Als ze bijten schijnt dat zeer pijnlijk te zijn. We snappen niet hoe ze over de reling zouden zijn gekomen, maar zien even later bij de boardwalk dat er een plank aan de zijkant weg is. Tja, zo kun je makkelijk naar binnen. Zal dan ook wel bewust bedoeld zijn, maar tis ff plas inhouden 😂. Wanneer we het hekje van de boardwalk willen openen ligt er eentje voor, lekker dan. Uiteindelijk gaat ie een stuk op zij en lopen we weer naar de auto toe. Michel begon al bijna te kokhalzen van de geur, gelukkig dus net op tijd. Bij Cape Lodge nemen we verlate lunch en zitten heerlijk op het terras naar de zee te kijken. Had Marja mooi plekkie gevonden.

De campsite ligt nog zeker 3 kwartier er vandaan, dus de geur wordt niet meegenomen gelukkig. Onze navi geeft iets anders aan, maar we zijn er al eerder. We slapen letterlijk op het strand (in de tent dan), zo leuk! Het restaurant cq bar zit behoorlijk vol met veelal hengelaars. Er staan heel veel auto’s bij de stopplaatsen op het strand met joekels van hengels. Hadden we ook nog geprobeerd te regelen, maar was te ingewikkeld. Michel heeft geen zin om te koken en geeft aan dat hij graag daar wat wil eten. Aangezien de keuken niet al te lang meer open is, bestellen we een half uurtje later. De mannen hebben burgers, niet te doen om normaal op te eten. Ik ga voor Namibian style pancakes, ook goed te doen.

Het blijft best lang licht en we gaan weer 30 seconds doen. Michel had een doosje met 100 spelletjes ingepakt, echter 30 seconds wint het elke keer. De mannetjes gaan een film kijken, wij doen nog even een wandelingetje.