And back to Windhoek

We zeggen Walvisbaai gedag en rijden naar Swakopmund. De broer van de eigenaresse van Kronenhof is eigenaar van de Spar en doet ook ‘iets’ met hydrogen. Namibie wil de hydrogen hub van Afrika worden, ik neem toch het eea zakelijk mee in deze reis, ik ben er toch. Heb in principe ook afspraak met een oud collega (van heel lang terug) die hier woont, echter het werk blijkt langer te duren dan gepland en het lukt niet om vandaag af te spreken. We proberen het later nog een keer wanneer we met T en T hier ook zijn. We nemen vandaag de asfalt route en dan moet je toch langs Swakopmund. 

Swakopmund is een leuk stadje, doet gezellig aan, leuk als we er straks met de jongens er zijn.  We rijden eerst naar de verkeerde Spar, want men kent geen Ryno als manager, onze navi gaf er maar 1 aan. Aangekomen staat hij toevallig in de winkel en begroeten wij elkaar hartelijk. We gaan in het koffiecafe zitten; Michel vermaakt zich wel met alle vers gemaakte producten. Een interessant gesprek volgt met veel inside informatie. We spreken af om contact te houden.

We zoeken een Checkers voor boodschappen. We vinden de Spar echt wel te duur, maar de keuze is helemaal super, er niets wat je niet kunt kopen en zoveel dingen vers gemaakt.  Bij de Spar koop je op je ogen en de geur, bij Checkers op je lijstje :-) We moeten gaan inslaan aangezien de hungry wolves T en T komen zondag. In Windhoek is kennelijk veel gesloten vanaf 14 uur morgen.. Plus je loopt het risico dat veel weg is. Maar ook hier is het nu al erg druk, lastig om een parkeerplekje te vinden. Met weer een volle kar gaat Michel inladen en ik zoek nog even naar een liquor store, we willen een drankje naast het biertje.

Onderweg is het druk, belachelijk druk, zoveel auto’s hebben we nog niet gezien. De weg naar het strand (Swakopmund) is inderdaad flink bezet, wat inhoudt dat je lastig kunt inhalen, er komt elke keer een auto aan. En we rijden nogal vaak achter een vrachtauto. Ook hier weer onderweg politiestops, maar wij kunnen elke keer doorrijden ook al wijzen ze soms dat we naar de kant moeten. Een bepaald gedeelte van de route is kennelijk de termietenheuvelroute, niet normaal hoeveel er zijn en ook zo hoog. En waarom dan alleen in dat gedeelte van de route (toch ff Googlelen straks). 

De lucht wordt steeds donkerder wanneer we dichterbij Windhoek aankomen. Enkele kilometers er voor barst het werkelijk los, de wissers staan op volle stand. Oops dat wordt wat als we straks de tent moeten uitklappen. We hebben weer een lodge uitgezocht met campingplaatsen. Dit keer een oude wijngaard. Het blijft erg hard regenen, we zijn in Windhoek en zien dat er in een straat een enorme plas water ligt en vanaf de zijkant stroomt het best stevig door. Een vrachtauto gaat er doorheen, zo dan da’s best diep! We besluiten er niet doorheen te gaan, we hebben geen snorkel aan de 4x4. Omrijden lukt goed, we komen aan bij de lodge. Het ziet er erg gezellig uit. We besluiten ter plaatse om een kamer te regelen in plaats van de campingplaats. Morgen worden de auto omgewisseld, het regent nog steeds pijpenstelen, dan ga je zeiknat in de auto zitten (gezellig….) en moet je maar afwachten of morgen alles weer droog is. We pakken even snel wat kleding en de toilettassen, leggen alles in de kamer en gaan een hapje eten. Het is kennelijk heel gewoon hier dat de keuken al rond half 9 dicht gaat, je kunt wel blijven zitten, maar echt druk is het niet. Nou, proost dan maar!