Ja hoor, daar is ie: een toiletverhaal

Gisteravond de lokale bevolking maar een beetje gesponsord door bij het hotel te eten en ouderwetse grote Duitse pullen bier te bestellen. De dames hier hebben bijna allemaal het op hun heupen oftewel die zijn zeer aanwezig, bijzonder. We proberen elke dag niet al te vroeg te gaan slapen, want s’ochtends vroeg opstaan hebben we allebei een hekel aan.;-) Maar je hebt niet zoveel keus in de ochtend, dus zitten we om 7 uur al aan het ontbijt, ff bijkomen. We hebben goed inkocht, gezond ontbijten. We krijgen de volgende lodge met camping niet te pakken, maar volgens de host van het hotel zijn er diverse mogelijkheden om er te overnachten. Dus we nemen de gok en hebben bijna 200 kilometer op gravel voor de boeg. 

Onderweg is het wel meer bewoond dan het eerste gedeelte van dezelfde C15 waar we voor aankomst in Gochas op reden. Ondanks dat het landschap hetzelfde lijkt, verandert het toch. Het gravel is ook wat fanatieker, lees we schuiven wat meer heen en weer en de hobbels zijn best wel aanwezig. We zien weer regelmatig borden met een antilope afgebeeld staan, maar alles wat we zien is een onwillige geit die niet wil (door) lopen (toch een anti-lope). 
 

Op zo’n 100 kilometer van bestemming houd ik het niet meer vol, ik moet echt naar het toilet. Maar ja in the middle of waar zaten we ook al weer? En kijken of we weer een boerderij tegenkomen is ook niet echt een optie. Of de bosjes induiken en insecten of erger tegenkomen is ook niet handig. In Mongolie had ik nog achter de auto staan piesen, maar hier kom je heel soms nog iemand tegen, zul je net zien; lekker zwaaien naar elkaar. Michel heeft een briljant idee; we hebben een emmer en een opstapje; als je die nou eens binnen in de auto zet (we hebben behoorlijk wat ruimte in het campergedeelte), zit je toch wat prive. We hebben de afgelopen jaren al veel toiletverhalen gehad; piesen achter een auto, te lang zijn tov de bevolking waardoor je hoofd in het raampje zichtbaar is, boven een richel hangen met je dikke derriere en de Vietnamese dame die alleen maar een rug met een gaatje heeft je vriendelijk glimlachend met rode quat aankijkt, klapdeurtjes waar koeien ook worden doorgestuurd, maar die zijn zo laag dat je ook vrolijk iedereen kunt zien, een toilet waar je zelfs op je hurken niet bij kunt, want is het zo laag dat het lijkt alsof er alleen maar hele kleine mensen naar het toilet kunnen, etc, etc., maar deze versie kan er inmiddels worden bijgeschreven.

Na een kleine 2,5 uur sturen komen we aan bij de gate van Kalahari Game Lodge. Je moet het hek zelf open en dicht doen, er is een groot wildrooster voor. We rijden zeker 10 minuten in het rode zand voordat we bij de lodge aankomen. Ze hebben plek genoeg op de camping en lodge voor 2 nachten, wij willen er maar 1. Helaas wordt de leeuwentour pas morgenochtend uitgevoerd om7 uur,