In the middle of

Rise and shine! Het zonnetje maakt ons wakker, gelukkig staat er ook nog een boom voor, want anders brand je je bed uit. Weer allemaal gezellige vogeltjes en gelukkig nergens zichtbaar dat ze ook moeten toiletteren. Ook de huishond Ollie komt ons weer even gedag zeggen. Vandaag gaan we via een scenic route, zoals dat heet, richting de Kalahari woestijn waar we leeuwen hopen te zien. Aangezien de tocht met name over gravel gaat en ff duurt, doen we het in 2 delen, we hebben tenslotte vakantie.

We worden hartelijk gedag gezegd door Magda, een lieve dame die de eigenaresse van de lodge is. Of we goed op elkaar passen en vooral ook veel genieten onderweg en van elkaar plus een dikke knuffel gekregen. Wat lief!

We zijn (hoe dan?) nog wat dingen vergeten te kopen met het boodschappen doen met name handige dingen, zoals een klein opstapje zodat je fatsoenlijk je tentdak dicht kunt doen en de zonneluifel open maken (de auto is namelijk echt hoog, moet je mij eens zien instappen ;-) ), of doe eens gek lucifers…. Gelukkig hadden we een behulpzame lodgedame en die heeft ons een vuurtje heeft geleend voor de bbq. Wij reden richting Mariental, schijnt een stadje te zijn, maar kwamen onderweg al een supermarkt en een soort mini winkelcentrumpje tegen. We hadden vanaf de lodge weer op gravel gereden, dus de banden moesten weer worden opgepompt. Een aardig, nieuwsgierig en behulpzaam joch met helaas armoedige vieze kleding, vieze voeten, vieze tanden (dus best wel arm) hielp Michel met het bedienen van het bandenspanningsapparaat. Hij was kennelijk zo blij met zijn fooitje (gelukkig vroeg hij er zelf helemaal niet om), dat hij ook onze auto wilde bewaken toen we de handige boodschappen gingen doen. We besloten om meteen maar een broodje te kopen voor de lunch en trakteerde hem ook. Of hij het mee naar huis mocht nemen? Tuurlijk! 

Nog even een toiletbezoek wat als buitenlander toch wel heel spannend is kennelijk gezien de schouderaanrakingen van de toiletdame en de behulpzaamheid bij het afrollen van het toiletpapier wat je mee naar binnen neemt, de lokalen moesten het zelf doen ;-) Nadat we het, wij dachten, dorpje uitreden bleek dat het Mariental was, ahum. Wij zijn ook zo goed in navigatie.

We hadden s’ochtends een camping uitgezocht en zijn hier volgens de bewuste route naar toe gereden. Weer een ander soort gravel, heel veel hobbels en enorme stofwolken als je rijdt, net zo’n achtervolging uit een cowboyfilm. Het landschap is veranderd in een wat groener, rotsachtig geheel. Hier en daar een boerderij, herkenbaar aan in 1 keer een groot stuk gras of groente oppervlakte. Tis echt wel in the middle of nowhere.

We hadden van te voren gelezen dat we wilde dieren zouden tegenkomen en ook heel veel, met nadruk op heel veel, ground squirrels (eekhoorntjes), we hebben welgeteld 2 levende en 1 dooie gezien…. En de wilde dieren? Een stuk of 4 antilopen, dus dat tikt aan. Mag toch hopen dat de leeuwentour morgen een stuk aantrekkelijker wordt.

Tot onze verrassing ligt het dorpje wat hoger in de heuvels en ziet er schattig uit. Er is een tankstation, een supermarkt, zelfs een best wel groot business centre, een mini take away, maar we denken dat je met 10 minuten max er doorheen gelopen bent. Dat gaan we straks doen. Onze campingplaats bevindt zich bij Stoney’s Country Hotel in de tuin, lees het verharde pad. Een leuk klein hotelletje met een paar campingplaatsen. We zijn de enigen, Michel mag de auto neerzetten zoals hij wil. De kabel voor electra wordt voor ons uitgerold et voila we staan.