Een brug te ver

In de auto zit een 60 liter vat met water althans dat hoort er in te zitten. We wilden een paar dagen geleden wat water voor koken gebruiken, maar er kwam niks uit de kraan. We dachten dat het dan nog niet gevuld was en zouden dit dan wel op een camping doen, maar waren dit tot voor gisteren vergeten. Vat gevuld door de benzinepompmeneer en klaar. Bleek s’avonds dat er water in de camper lag en de hoes van de koelkast was nattig. We zagen dat al eerder, maar dachten dat een grote 5 liter waterfles gelekt had. Toch maar even bellen met Bushlore in verband met het water en de electra in de auto, wat ons betreft kon het water er uit blijven als dat de oplossing was. Verderop in Sesriem was een ‘workshop’ daar moesten we straks dan maar heen.

Eerst even rustig ontbijten en douchen. Een hele kudde Oryxen loopt vlakbij, gaaf! Tot nu toe is elke toilet/douche unit superschoon of het nou prive of gezamenlijk is en elke douche heeft een fatsoenlijke straal. Zelfs de wcrollen zijn keurig netjes aanwezig. Dus je hoeft niet ouderwets met je rol over de camping heen 😁 (zit al een tijdje te typen, per ongeluk de emoticons gevonden, ben ook zo’n digitale held). We verbazen ons er echt over hoe netjes en toch geregeld alles is.  We willen naar de bekende rode duin voordat we doorrijden naar Walvisbaai.

We pakken alles in en gaan naar de receptie om te vragen hoe we moet rijden. Het blijkt inderdaad in de buurt te zijn, we komen bij een garage, althans er staat een hefbrug en er ligt wat gereedschap. We toeteren en toeteren en toeteren, wanneer we besluiten om dan maar een rondje te lopen, komt er iemand aan. Auto op de brug, beetje nat aan de voorkant auto, maar dat is waarschijnlijk de airco. En dan, dan wil de brug niet meer omlaag…..Bij diverse keren proberen blijft de brug alleen maar hoger stilstaan. Wordt een bijzondere kampeerplek vanavond. Het gaat waarschijnlijk wel ff duren, dus plan B in werking. We bellen de camping dat we mogelijk toch de 2e nacht willen blijven.  We blijven er rustig onder, komt vast wel goed. Het is niet zo 1 2 3 opgelost, er wordt veelvuldig getelefoneerd, er komt zelfs een vuilnisman bij die op Michael Jackson lijkt en nog handig is ook. De brug gaat omlaag, echter vreugde is van korte duur. Hoewel het lijkt alsof het goed gaat, gaat de achterste kolom niet gelijktijdig mee omlaag. Michel staat er dichter bij en ik schreeuw naar hem Let op! Slaat natuurlijk nergens op, dat moet ik tegen die gast zeggen, maar Michel heeft een hardere stem. Zal je net zien, wordt het zo’n YouTube filmpje ‘don’t try this at home’ hangt de camper er half naast…. Al met al zijn ze, dankzij de brug, zo’n 3 uur bezig geweest. Wij rijden nog even naar de camping om aan te geven dat we niet blijven, we hebben gelukkig nog tijd om naar Walvisbaai te rijden. Maar de rode duin kunnen we helaas vergeten.

Na een tijdje rijden zien we een moeder met 4 kinderen langs de kant van de weg zitten, een van de jongetjes zwaait. We zwaaien ook en rijden een stukje door, maar we denken toch dat ze een lift willen en rijden weer een stukje terug. Het klopt inderdaad, ze zitten er al 2 uur, poeh in die hitte. We halen alle spullen weg van de achterbank en hoppa met z’n vijven achterin. We geven ze meteen ook water. Ze zijn bij een tante op bezoek geweest en moeten naar Mariëntal. Dat is nog zo’n 4 uur rijden op z’n minst, jeetje. De kleinste zit op mama’s schoot, de kleine daarna is verlegen maar ook nieuwsgierig. Zodra je wat vraagt duikt ie weg. Maar op de foto gaan vind ie toch wel leuk (had gevraagd of het ok was aan mams). We nemen ze mee naar Solitaire, daarna moeten wij linksaf en zij rechtsaf.

Echter onderweg zien we een bord met foto’s van een lodge staan waarvan ik eerder had gezien dat ze campingplaatsen hebben, maar nog belangrijker voor Michel er staat Lunch! Ook al is het allang geen lunchtijd meer, we gaan t toch doen. Na een stukje rijden komen we aan bij weer zo’n juweeltje. Prachtige lodge (Rostock Ritz) of het zo uit het gesteente is gemaakt. Alles weer op elkaar aangepast. Hoewel de kok moet worden geroepen, kunnen we lunchen. We geven zelf al aan dat we begrijpen dat de keuze wat beperkter is. Wanneer we wat bestellen, komt de ober terug met de info dat de ‘stove’ helemaal niet aan gaat en dat we een salade kunnen bestellen. That’s it. Huh soepje opwarmen kan toch niet heel ingewikkeld zijn? We laten de lunch zitten. De receptiemeneer geeft aan dat we overal gebruik van mogen maken in de lodge, we krijgen zelfs handdoeken voor het zwembad. Weet je wat, we blijven gewoon lekker. Kampeerplek is verderop, daar rijden we later naar toe. Wat volgt zijn een paar heerlijke uren voorzien van drankjes bij het zwembad met wederom een fantastisch uitzicht en zicht op zebra’s en een aantal vogels, ook hebben ze 3 allerliefste huiskatten. Er staan van die schommelhangstoelen waar je in kunt hangen/liggen/zitten. Je raadt het al; elastieke Hannie wordt flexibele Hannie en gaat ‘galant’ in de stoel liggen wat tot gevolg heeft dat de stoel lekker heen en weer gaat, maar ook zo richting ons biertje en colaatje, alles op de grond. Maar ik lig wel lekker. Handig hoor zo’n Hannie op je reis😀.

Bij het zwembad zijn nog 2 gasten van de camping aanwezig, gezellige jonge Duitsers. Zij zijn nog maar een paar dagen geleden aangekomen en voor de 2e dag bij de lodge/camping. Gisteren liep er zelfs een zebra langs het zwembad, er schijnen er 3 rond te lopen en redelijk tam. Cool. De lunch wordt omgezet naar het diner en we besluiten met z’n 4en buiten bij de zonsondergang te gaan eten. We blijken de enigen in de lodge te zijn, er waren vanmiddag wel wat gasten, maar kennelijk kwamen die even langs, net wat wij ook van plan waren. Erg gezellige avond gehad, lekker gegeten en toen in het pikkedonker het andere stel achterna gereden naar de camping toe. Zo’n 7 kilometer verder. Klep omhoog, tent uit, matrassen klaar en slapen.