The hidden gem

Gek genoeg hebben we niet lekkerder geslapen op een gewoon bed. De hartelijke dames komen ons gedag zeggen, wij gaan ontbijten in het stadje. Heerlijk met het uitzicht op de haven. Ze hebben eggs benedict, my favourite, en superlekkere milkshakes. Helaas zijn de eggs benedict eigenlijk gewoon gekookte eieren (met hard eigeel) op een toast met de saus er over. Ik vraag of ze de juiste kunnen maken, het antwoord is “Zo wordt die van ons gemaakt”. Neem ik echter geen genoegen mee, het is niet echt goedkoop te noemen en poging 2 wordt afgeleverd, letterlijk een poging. Lullig genoeg wordt het meisje er op aangesproken waarom ze mij niet had gevraagd hoe ik de eieren wilde hebben??? Ik geef de eigenaresse cq manager aan dat dat ook niet hoeft. Wanneer we afrekenen geef ik het meisje bewust fooi in haar handen ipv dat ik het mee afreken. De eigenaresse cq manager was ineens poeslief. Soms voelt het in dit land nog een beetje ongemakkelijk.

We doen nog wat boodschappen inclusief een hele grote zak hondenvoer. Ik had namelijk gezien dat ze een SPCA (dierenopvang) in de buurt hebben met voornamelijk honden. Ook kopen we nog wat Namibisch beltegoed, zo’n nummer werkt prima als je met je volgende camping wilt bellen (mits je bereik hebt….) Een jochie is bij onze auto gaan staan en wil deze graag bewaken, helaas voor hem staat de auto er al ruim een uur en hij net 5 minuten. Gaat niet door. We fotograferen nog een paar mooie gebouwen en gaan op zoek naar de SPCA. Een vriendelijke man bedankt ons meerdere malen en vraagt of we naam, telefoonnummer en email kunnen achterlaten, dan kan de eigenaresse ons bedanken of via Facebook etc. We geven aan dat het om de honden gaat en niet om ons en geven alleen onze voornamen, omdat hij blijft aandringen. Op naar Ghost Town!

Kolmanskop ligt ongeveer 10 minuten rijden vanaf Lüderitz. Het is een dorpje voor diamantzoekers (het hele gebied er om heen is sperrgebiet oftewel verboden, sinds Aus al zichtbaar) en als ik het goed heb, tot in 1959 was het bewoond en sindsdien is het verlaten. Casino, bowlingbaan, slager, ijsmakerij alles was/is er. We komen aan bij de poort en begrijpen dat we nog maar een kwartier hebben om het te mogen bezoeken. He shit, maar er is een oplossing; we kunnen naar binnen, maar dan kost het 3x zoveel en de auto moet bij de poort blijven staan, je kunt blijven zolang je wilt plus we krijgen een security code waarmee je het hekje kan opendoen, zo dat je er weer uit kan. Weird, maar we doen het. We zijn letterlijk de enigen in ghost town ;-) Overal verlaten huizen en bedrijven, soms volledig in het zand en onder het zand. Goed voor de beenspieren, we lopen flink te sjouwen! Het is bijzonder om er door heen te lopen en verschillende huizen en bedrijven te kunnen bekijken, bij velen staat een bordje dat de plafonds niet stabiel meer zijn, dus voorzichtigheid geboden.  Na ruim een uur blijkt dat het grote hek waar je met de auto normaal gesproken doorheen kan zulke grote gaten heeft dat je er gewoon doorheen kunt stappen, dus code niet nodig…..De auto krijgen we moeilijk weg uit het zand, hoppa 4x4 aan en hij rijdt zo weg.

Ik heb s’ochtends gebeld met een lodge met camping (die ik eerder al op Google maps had gevonden) en ze hadden nog 1 plekje. Aan de telefoon had ze aangegeven dat we de D707 moesten nemen, dat was de scenic route. Nou niks teveel gezegd hoor! Wat een prachtige route met ook alle soorten gravel, zand, wit, grijs, iets er tussen en helemaal niks behalve een paar verscholen resorts waarvan je je dan afvraagt waar dan? Antilopes in overvloed, gebergtes rechts, links telkens veranderend landschap, echt heel mooi om door te rijden. Michel heeft ons een bijnaam gegeven; the traveling toilets. Misschien gaan we de domeinnaam wel claimen, die vergeet je niet ;-) Na zo’n 2,5 uur scenic route komen we op een kruising, tja en dan? Navi geeft niet echt aan hoe we moeten rijden, we vragen het iemand die daar rijdt. We moeten nog zo’n 30 kilometer, ach ja kan er ook wel bij. Dan moet het echt wel een mooie camping zijn, we zijn het een beetje zat.

Wanneer we ongeveer 30 kilometer hebben gereden zien we het bord Kronenhof Lodge staan met nog 10 kilometer te gaan, pfff nog meer. We moeten tijdens de 10 kilometer 3 x een gate open en dichtdoen, er loopt wild rond. Het begint al leuker te worden. Een imposant gebouw wat tegen een berg aan staat komt ons tegemoet. Wanneer we uitstappen heet een zeer vriendelijke dame ons welkom, de eigenaresse. Als welkomstkado krijgt Michel alvast Oryx worstjes, zelf gemaakt. Wat leuk! Het is echt een prachtig gebouw met veel zorgvuldigheid gemaakt (niet lang voor Covid begonnen….). We krijgen de sleutel voor ons eigen toiletgebouw bij de campsite en moeten een stukje rijden. Dit is echt een hidden gem: wat een fantastische plek! En aan werkelijk overal is gedacht. De douche is zo groot (en zo lekker!) dat je er bij wijze van spreken met hele familie in kan, daarnaast is een enorme ruimte met wastafel en daarnaast ook weer een flinke ruimte met het toilet. Er hangt zelfs douchegel en shampoo met hun eigen logo in de douche;-) Buiten kun je goed zitten onder een groot afdak, de camper kan zelfs op een verhard stukje staan. Een enorme BBQ ruimte, een firepit, waslijn, keukentje en aparte afwasruimte. En het uitzicht fenomenaal! We besluiten direct er 2 nachten te blijven.

We hebben begrepen dat er ook giraffen rondlopen, aan de voetafdrukken in het gravel te zien rondom onze campingplek zouden die zomaar in de buurt geweest kunnen zijn. Spannend!